I find ugly things inspiring. Ugly is different from bad (design), although both involve judgment. Ugly things are often about the absence of (clear) choices made. Ugliness is therefore more spontaneous and never an end in itself, but betrays this underlying idea precisely by its splendid absence. Things are ‘bad' when they can't live up to the pretense; This is rarely the case with ugly things. As a result, ugly things offer the viewer freedom because they are ugly in themselves, just as beauty can be self-evident. In cultivated form, this inspiring ugliness can become 'beautiful' and take on a form of existence. The following applies: Form Follows Meaning; form follows the meaning of an object and that meaning - or experience - can be slightly different for everyone.

​

Ik vind lelijke dingen inspirerend. Lelijk is iets anders dan slecht, al is er bij beiden sprake van een oordeel. Bij lelijke dingen gaat het vaak over de afwezigheid van (duidelijke) gemaakte keuzen. Lelijkheid is daardoor meer spontaan en nooit een doel op zich, maar verraad dit onderliggende idee juist door de schitterende afwezigheid ervan. Dingen zijn slecht als het de pretentie niet waar kan maken; van lelijke dingen is dat zelden het geval. Hierdoor bieden lelijke dingen de kijker een vrijheid omdat het lelijk van zichzelf is, zoals ook schoonheid vanzelfsprekend kan zijn.

In gecultiveerde vorm kan deze inspirerende lelijkheid ‘mooi’ worden en een bestaansvorm krijgen. Daarbij geldt: Form Follows Meaning; vorm volgt uit de betekenis en die betekenis -of beleving- kan voor iedereen net iets anders zijn.